2016-17

Αρχικά συνοψίζεται η παιδεία και η εκπαίδευση κατά την αρχαιότητα, τους ελληνιστικούς και ρωμαικούς χρόνους. Στη συνέχεια διερευνάται η τύχη της αρχαίας ελληνικής (ειδωλολατρικής) γραμματείας στο πρώιμο Βυζάντιο. Παρουσιάζεται η πρωτοβάθμια (στοιχειώδης) και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (εγκύκλιος παίδευσις) των Βυζαντινών, η οργάνωση του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης (425), η σχολή της Μαγναύρας (μέσα του 9ου αι.), η κρατική νομική σχολή (μέσα του 11ου αι.), καθώς και η πατριαρχική σχολή της Κωνσταντινούπολης (12ο αι.).

Εξετάζονται θεωρητικά προβλήματα της Ιστορίας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, όπως οι διαφορετικές απόψεις για την αρχή της, οι περίοδοι, η γλώσσα, καθὼς και η διάκριση μεταξύ λογοτεχνίας και γραμματείας. Διδάσκονται βασικά στοιχεία της νεοελληνικής μετρικής και των νεοελληνικών διαλέκτων. Στη συνέχεια εξετάζονται συγγραφείς και αντιπροσωπευτικά κείμενα, κυρίως ιστοριογραφικά, από τον 10ο αι. μέχρι και την εποχή του Διαφωτισμού (Χρονικό του Μορέως, Χρονικό των Τόκκων, κυπριακά χρονικά, Χρονικό του ψευδο-Δωροθέου, Χρονικό των Σερρών, Χρονικό των Τούρκων Σουλτάνων).

Το μάθημα εστιάζει στην ανθρωπολογική προσέγγιση του τουρισμού κατά την οποία η έννοια του πολιτισμού αποτελεί το κεντρικό στοιχείο που συνδέει την ανθρωπολογία με τον τουρισμό. Από αυτή την οπτική, ο τουρισμός εκλαμβάνεται ως πεδίο διαπολιτισμικών συναντήσεων και κοινωνικής αλληλόδρασης αλλά και οικονομικών ανταλλαγών.

Εξιστορεί, με βάση κυρἰως τα αρχαιολογικά ευρήματα, τους δυο αυτούς πολιτισμούς που είναι συγγενικοί και αλληλοδιάδοχοι, και αλληλοεπικαλύπτονται στη μεταβατική μεταξύ τους περίοδο.